❣آیا ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ …؟
ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻟﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﺳﺖ… ﺑﺎﯾﺪ ﻃﻮﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﭘﺮﺳﯿﺪﻩ ﺷﻮﺩ، ” ﺁﯾﺎ ﺗﻮ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ؟
” ﺯﯾﺮﺍ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﯾﮏ ﺷﺨﺺ ﻧﯿﺴﺖ .
ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .
ﻣﺮﮐﺰﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﯾﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﮕﻮﯾﯽ، ” ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺮﮐﺰ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ “. ﻭﻟﯽ ﭘﺪﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﻏﯿﺮﺷﺨﺼﯽ ﺍﺳﺖ .
ﯾﮏ ﭘﺪﯾﺪﻩ ﯼ ﻏﯿﺮﺷﺨﺼﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟
ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﻭﺭﺯﯼ، ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ –
ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﻗﺪﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ، ﮐﺎﺋﻨﺎﺕﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﯾﮏ ﻗﺪﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ؛ ((ﻻﺋﻮﺗﺰﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﯽﺯﻧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ .))
ﯾﮏ ﺯﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ، ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ .
ﻣﺮﺩ ﺍﺳﺖﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻨﺪ .
ﻣﺮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﮐﻨﺪ .
ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﯽ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ – ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ .
ﺍﯾﻦ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﮐﻨﯽ؛
ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﮐﻨﯽ،
ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺭﺍﺑﻄﻪﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ –
ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﻫﺎﯼ ﺑﯽﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﺭﺿﺎﺀ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .
ﺩﺭﺳﺖﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﺯﻥ: ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﮐﺮﺩﯼ ﺍﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻋﻈﯿﻤﯽ ﺑﺎﺭﺵ ﻣﯽﮐﻨﺪ .
ﻫﯿﭻ ﻣﺮﺩﯼ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﺯﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺷﺪ .
ﻣﺮﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮏﻋﺎﺷﻖ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﻧﯿﺴﺖ .
ﯾﮏ ﺯﻥﮐﺎﻣﻼٌ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ، ﻋﺸﻖ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺍﺳﺖ،
ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ . ﺍﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻏﺎﺯﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ؛
ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ.
ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﺩﺭﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ –
ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ –
ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﮑﻮﺑﯽ .
ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺑﺰﻧﯽ ﺩﺭﺧﻮﺍﻫﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺩﺭﻧﮓ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺖ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .
ﻭﻟﯽ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻧﺰﻧﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﯽ . ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ؛
ﺍﻭ ﺧﺸﻦ ﻧﯿﺴﺖ . ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﻫﻢ ﺧﺸﻦ ﻧﯿﺴﺖ .
پس ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﭙﺮﺱ …
ﻧﭙﺮﺱ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ؟
ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﻫﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺸﻘﯽ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺸﯿﺪ،
ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺮﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ .
ﻭﻟﯽ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻏﺎﺯﮐﻨﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ؛
ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﻭ ﺍﯾﻦ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛
ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻋﺸﻖ ﺍﺯﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ .
ﺫﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥﭼﻨﯿﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ: ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ، ” ﺁﯾﺎ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ؟ ” ﺯﻥ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ، ” ﺁﯾﺎ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ؟ ”
ﻣﺮﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ، ” ﺁﯾﺎ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ؟
“ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ:
” ﺁﯾﺎ ﭘﺪﺭ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺁﯾﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ؟ ” ﻭ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ
ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ؟
آنهایی که ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﯽ کنند،
ﺩﺭ ﺟﻬﺘﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ کنند .
هرگز ﺩﺭﯼ ﻧﺨﻮﺍهند ﯾﺎﻓﺖ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺁﺯﺭﺩﮔﯽﺧﻮﺍهند ﮐﺮﺩ،
ﺯﯾﺮﺍ ﺑﺎ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺧﻮﺍهند ﮐﺮﺩ .